Bericht 1: Aan de lezer. Waarom deze BLOG?

Beste lezer,

Ziet u mij zitten? Ik bedoel: letterlijk. Zelf heb ik althans geen moeite mij voor te stellen dat ik buiten ergens op een bank zit te kijken naar de natuur, de lucht en naar alles wat voorbijkomt. Ik vind het niet erg om alleen te zijn, graag zelfs, maar niet altijd. Soms heb ik zin om te praten en ik wou dat er iemand naast mij kwam zitten.
Als ik mijn gedachten de vrije loop laat, vandaag, 28 september 2024, dan merk ik dat de oorlog in Oekraïne me erg bezighoudt. Gisteravond sprak Paul Deen in Nieuwsuur zijn grote bezorgdheid uit over de situatie aan het front. De ervaren Oekraïense soldaten zijn uitgeput of dood en de nieuwe lichting is onervaren en lang niet zo bedreven in oorlogvoering. Zelensky krijgt in New York geen toestemming van Biden om westerse wapens in te zetten ver in Rusland en China is van plan om een fabriek voor drones te bouwen om Rusland te steunen.
En als ook Trump aan de macht komt op 5 november …

Ik wil best over vrolijker dingen praten …

Toch denk ik ook aan het huidige kabinet. Ik wou dat het viel en zo snel mogelijk.
Gisteren voerde in de NRC hoogleraar John Morijn een hartstochtelijk pleidooi om de samenwerking met de PVV onmiddellijk te stoppen, aangezien Wilders Orban kopieert en het parlement bewust en met alle middelen buitenspel wil zetten …

Maar goed, dit is politiek. Iets anders.

Ik heb ook een BLOG toegevoegd aan de oude site van het Vrijdagtheater, omdat ik denk dat er oude bekenden moeten zijn, die graag nog eens zien hoe het theater a/d Groesbeekseweg er van binnen uitzag. En om de spelers van Wachten op Godot nog eens te horen. En die fragmenten uit Vrijdag, toen we nog maar net begonnen waren. Wat waren we jong. Als ik nu de 4de scène zie, met Anke Verdijk in de rol van Christiane, dan heb ik onmiddellijk ideeën om het veel beter te regisseren!!

(Dan is hij wijs … en grijs, schreef Claus)

Heleen heeft ook opnames in haar bezit, van Droomland en Obsessies II. Mocht iemand ze graag zien, laat het weten.
Ik heb ook mijn studies gepubliceerd voor de enkeling die zich alsnog wil verdiepen in een stuk dat gespeeld is. Mijn aanbeveling zou zijn Een Bruid in het Doodsbed, over Claus’ novelle Het laatste Bed (1998). De tekst zelf vind je er ook, natuurlijk.
Ik had ook graag mijn Dagboeken gepubliceerd, maar op verzoek van mijn kinderen moet ik hier een dam opwerpen. Wie ze wil lezen, moet zich kenbaar maken, zodat ik weet dat ik hem of haar vertrouwen kan.
En tenslotte heb ik nog Een geestelijk Testament geschreven, gedachten over lichaam en geest, over evolutie, over geloof en wetenschap, gedachten die ik in de loop der jaren opschreef en die ik nu graag naar buiten breng als een uitnodiging om erover van gedachten te wisselen.

Ad Beukering